ไม่นานหลังจากเปิดตัวครั้งแรก “Midnight Cowboy”
ยังคงเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ไม่กี่เรื่องที่อยู่ในความทรงจำของเราหลังจากที่คนอื่น ๆ ได้ระเหยหายไป เรื่องราวความรักระหว่างคนเร่ร่อนสองคนโจบัคผู้ไร้เดียงสาและ Ratso Rizzo ผู้เข้าใจถนนเป็นจุดอ้างอิงสำหรับภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆ บางช่วงเวลาเช่นจังหวะที่ Ratso นั่งบนรถแท็กซี่แล้วตะโกนว่า “ฉันกำลังเดินมาที่นี่!” ได้เข้าสู่คติชนวิทยา
และถึงกระนั้น … การดูภาพยนตร์เรื่องนี้ในปี 1994 ก็ยืนยันความคิดเห็นเดิมของฉันที่แสดงในปี 1969 ว่าภาพยนตร์โดยรวมไม่ได้อยู่ในส่วนต่างๆ และโจและแรตโซอยู่เหนือเนื้อหาโดยรับเอาความเป็นจริงของตัวเองในขณะที่บทภาพยนตร์อ้อมไปสู่ยุคใหม่ของนิวยอร์ก “Midnight Cowboy” เป็นภาพยนตร์ที่ดีที่มีผลงานชิ้นเอกอยู่ข้างในซึ่งต้องดิ้นรนเพื่อหลุดพ้น
สิ่งที่ดีที่สุดในภาพยนตร์คือการแสดงโดยจอนวอยต์และดัสตินฮอฟแมนในฐานะนักเร่ร่อนชาวเท็กซัสที่มีจิตใจเรียบง่ายและเป็นผู้ดำเนินการบนถนนบรอดเวย์ที่เหยียดหยาม นี่คือภาพยนตร์ที่สร้างชื่อเสียงให้กับอาชีพของวอยท์และพิสูจน์ให้เห็นว่าฮอฟแมนหลังจากประสบความสำเร็จจาก ” The Graduate ” มีบันทึกอีกมากมายในตัวเขา – และถูกกำหนดให้เป็นหนึ่งในนักแสดงที่ยิ่งใหญ่ในยุคนั้น ทั้ง Voight และ Hoffman ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลออสการ์ในฐานะนักแสดงนำชายยอดเยี่ยม บนไหล่ของพวกเขาเราสามารถเห็นโลกแห่งความเป็นจริงโลกของไทม์สแควร์ในทศวรรษที่ 1960 ซึ่งในเวลานั้นดูเยือกเย็นและอันตราย – แต่ในปี 1990 ที่ไร้เดียงสาน้อยกว่าดูเหมือนจะอยู่กึ่งกลางระหว่างความสิ้นหวังในปัจจุบันและตำนานที่ยังคงอยู่ของเดมอน รันยอน.
ตัวละครและโลกที่อยู่ใกล้เคียงของพวกเขานั้นถูกต้องแล้ว แต่ผู้กำกับJohn Schlesingerไม่เต็มใจที่จะเล่าเรื่องราวของพวกเขาด้วยความเรียบง่ายที่ฉันคิดว่าจำเป็น เขานำการแสดงที่งดงามทั้งสองนั้นทิ้งลงในการออกกำลังกายที่ทันสมัยและมีลูกเล่นในโรงภาพยนตร์ที่ทันสมัย ผียุคหกสิบหกหลอกหลอน “มิดไนท์คาวบอย” และปล้นมันจากความเหนือกาลเวลาที่ควรมี
ฉันเขียนตอนนั้นว่า: “Joe Buck และ Ratso เป็นคนวรรณะใน ‘Midnight Cowboy’ พวกเขาเดินไปตามทางของตัวเองทั้งเย็นชาและเปียกโชกทิ้งขยะแบ่งปันความฝันของพวกเขาที่ฟลอริดาหรือคนรวยระดับสุดยอดพวกเขาใช้ชีวิตของตัวเองกลายเป็นผู้อยู่อาศัยถาวรในจินตนาการของเราสองคนอย่าง Bonnie และ Clyde พวกเขามีอยู่จริง นอกเหนือจากภาพยนตร์แล้วชีวิตของพวกเขาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับงานปาร์ตี้ของAndy Warholหรือบริการเพื่อนเที่ยวหรือนางแบบ Park Avenue และใครจะเชื่อได้จริงๆว่าพวกเขาจะเคยพบว่าตัวเองอยู่บนรถบัสไปฟลอริดามันโหดร้ายกับ ใช้ความเป็นจริงของไทม์สแควร์ – การดำรงอยู่ของผู้คนจริงๆเช่น Ratso และ Joe – และเล่าเรื่องราวของพวกเขาราวกับว่ามันเป็นละครโทรทัศน์รูปแบบที่กำหนดไว้ในเรื่องนี้จะไม่เหมาะสม
ฉันยังรู้สึกว่าเป็นเช่นนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นกับ “Midnight Cowboy” คือเราได้ทำงานตัดต่อของเราเอง เราลืมความตะกละและอ้อมไปแล้วและจำความบริสุทธิ์ของตัวละครกลางและการแสดงของวอยต์และฮอฟแมน การดูภาพยนตร์อีกครั้งเป็นการเตือนความจำว่ามีอะไรอีกบ้าง
หัวใจของหนังคือโจบัคที่คิดว่าเขาจะกลายเป็นคนรักของผู้หญิงที่ร่ำรวยและได้รับการสนับสนุนจากเธอในชีวิตที่หรูหราพบว่าความฝันในเมืองเล็ก ๆ ของเขาถูกทำลาย แม้ว่าเขาจะหาเงินในช่วงสั้น ๆ ในฐานะนักธุรกิจ แต่เขาก็พบว่าเขาเป็นคนที่มีค่าใช้จ่ายเหลือเฟือและขาดทักษะในการเอาตัวรอดในเมือง
จากนั้นเขาก็พบกับ Ratso Rizzo บุคคลที่อยู่นอกประสบการณ์ของเขาโดยสิ้นเชิง Ratso มีชื่อเสียง เขาเดินทางไปในเมืองด้วยตัวเองไม่ชอบขอความช่วยเหลือ เมื่อโจพบว่าตัวเองถูกใช้และทิ้ง Ratso แสดงวิธีเอาตัวรอดให้เขาเห็น “มิดไนท์คาวบอย” น่าจะเกี่ยวกับการค้นพบตัวเองเกี่ยวกับกระบวนการที่เกิดขึ้นเมื่อพวกเขาเรียนรู้ที่จะรู้จักกัน
แต่มันกลับออกไปนอกความสัมพันธ์สำหรับฉากที่ไพเราะซึ่งจะไม่ทำ ที่น่ารังเกียจที่สุดคือฉากปาร์ตี้ของ Andy Warhol ที่ทำให้เคลิบเคลิ้ม แม้ว่าฉากนี้จะมีบันทึกทางประวัติศาสตร์บางอย่าง (และเป็นเรื่องสนุกที่ได้เห็น “ซูเปอร์สตาร์” ของวอร์ฮอลในจี้) ฉากปาร์ตี้ขั้นพื้นฐานนี้เคยจัดฉากมาแล้วในปี 1969 ในโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่แทบจะไม่มีโอกาสเลยที่ Joe และ Ratso จะได้รับเชิญไปงานปาร์ตี้เช่นนี้
อีกตอนที่ไม่จำเป็นเกี่ยวข้องกับคนคลั่งศาสนากับพระคริสต์ไฟฟ้าของเขา มันอาจจะแทบไม่ถูกดึงออกไปถ้ามีเพียงพระเยซูเท่านั้นที่ไม่ได้เริ่มกระพริบตาเหมือนซานตาคลอสบนรถ ฉากที่ยากอีกฉากคือการเผชิญหน้าทางเพศของโจกับคนรักร่วมเพศวัยกลางคนขี้อายจากชิคาโก มันผิดพลาดโจตอบโต้อย่างรุนแรงและตบชายคนนั้นด้วยโทรศัพท์ส่งฟันปลอมบินไป ความรุนแรงที่นี่เป็นที่น่าตกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปี 2512 น้อยกว่าในปัจจุบัน แต่ตอนนี้แล้วฉันก็สงสัยว่าโจจะมีพฤติกรรมแบบนั้นจริงๆหรือเปล่า การกระทำได้รับการยกย่องว่าเป็นความจริงอย่างกล้าหาญในเวลานั้น – แต่มันไม่ได้สะท้อนถึงความเป็นจริงที่โจบัคเองอาจไม่ได้อาศัยอยู่ เขาคงจะจากไปอย่างกะทันหันไม่ใช่หรือ?
หนึ่งในเนื้อหาย่อยของหนังคือการรักร่วมเพศของโจซึ่งเขาไม่เคยเผชิญหรือเข้าใจมาก่อน ฉากหนึ่งที่ได้ผลในการพัฒนาธีมนั้นคือการเผชิญหน้าที่น่าอึดอัดในโรงภาพยนตร์ที่มืดมิดกับเด็กที่มีแตร แต่ฉากนี้ได้รับความเสียหายจากการย้อนกลับไปในชีวิตก่อนหน้านี้ของโจในเท็กซัสซึ่งมีเพียงรูปลักษณ์ของคำอธิบายเท่านั้น ความล้มเหลวทางเพศกับเด็กสาวในเท็กซัสและการมีเพศสัมพันธ์ที่เรียบง่ายของคุณยายที่ไม่น่ารักของเขาทำให้ชวเลขฟรอยด์สำเร็จรูป: ประสบการณ์เหล่านี้ภาพยนตร์กล่าวว่านำไปสู่ Joe Buck ในปัจจุบัน มันสำคัญหรือไม่?
ในบทวิจารณ์ภาพยนตร์เรื่องนี้ในปี 1969 ฉันบ่นเกี่ยวกับเพลงมากมายในซาวด์แทร็ก “ฉันถาม” จะนานแค่ไหนก่อนที่เราจะหายจาก ‘The Graduate’ และสามารถสร้างภาพยนตร์ได้โดยไม่ต้องใช้เพลงบัลลาดหลอกๆที่ค้นหาจิตวิญญาณถึงครึ่งโหลเมื่อเราถ่ายโอนเพลงเราจะสามารถ กำจัดฉากขี่รถประจำทางเดินบนถนนที่มีฝนตกไปไหนมาไหน ฯลฯ ที่จำเป็นในขณะที่กำลังร้องเพลงอยู่ ”
คำตอบตอนนี้เรารู้แล้วว่าจะต้องใช้เวลานานมากแน่นอน Semi-Obligatory Lyrical Interlude (ซึ่งฉันได้กำหนดไว้ในช่วงเวลาที่ “Midnight Cowboy” ออกฉาย) เป็นองค์ประกอบมาตรฐานในการเล่าเรื่องของภาพยนตร์ มีการแสดงเพลงมีการตัดต่อและเวลาผ่านไป บางครั้งเพลงก็ดีมาก (เป็นความสุขอย่างแท้จริงที่ได้ฟัง “Everybody’s Talkin ‘at Me”) แต่ความจริงก็ยังคงอยู่เนื้อเพลงบอกเราเกี่ยวกับตัวละครเมื่อภาพยนตร์เรื่องนี้ควรแสดงให้เราเห็นแทน
ข้อสงสัยทั้งหมดนี้เกี่ยวกับ “Midnight Cowboy”
มีอยู่อย่างสิ้นเชิงนอกเหนือจากการแสดงของ Dustin Hoffman และ Jon Voight มันเป็นเครื่องบรรณาการสำหรับพวกเขาและเป็นหัวใจหลักของความซื่อสัตย์ในบทภาพยนตร์ของ Waldo Salt และการกำกับของ Schlesinger (ซึ่งทั้งคู่ได้รับรางวัลออสการ์) Ratso และ Joe Buck เป็นที่ดึงดูดใจอย่างไม่อาจลืมเลือน แต่ถ้าภาพยนตร์สามารถแก้ไขหรือเขียนใหม่ได้ก็เป็นไปได้ที่จะเห็นว่าเรื่องนี้จะบริสุทธิ์มากขึ้นได้อย่างไร
หมายเหตุ: “Midnight Cowboy” ได้รับการจัดเรต “X” โดย MPAA เมื่อเปิดตัวครั้งแรกและกลายเป็นภาพยนตร์เรท X เรื่องแรก (และเรื่องสุดท้าย) ที่ได้รับรางวัลออสการ์ในฐานะภาพยอดเยี่ยม ในเวลานั้นภาพเปลือยและภาพที่ตรงไปตรงมาของการค้าประเวณีและการรักร่วมเพศเป็นเรื่องที่น่าตกใจ ต่อมาภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการจัดเรต “R” อีกครั้งและในแง่หนึ่งก็ต้องรับผิดชอบต่อการจัดอันดับใหม่ของตัวเอง “Midnight Cowboy” นำเสนอความสมจริงที่น่ากลัวให้กับภาพยนตร์เกี่ยวกับชีวิตบนท้องถนนในเมืองของอเมริกา หัวข้อที่เปิดขึ้นมาได้รับการทบทวนโดยภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆ อย่างไม่รู้จบตั้งแต่ ” The Panic in Needle Park ” ไปจนถึง ” Drugstore Cowboy ” ในที่สุดภาพยนตร์เรื่องนี้ก็ดูไม่รุนแรงเมื่อเทียบกับรุ่นลูกหลาน
